Ey Nefsim!

Ey Nefsim;

Bugünkü makamının veya mal varlığının ya da statünün kibriyle, kalpleri inciten gösterdiğin her tutum, her davranış, gönülleri yaralayan söylediğin her söz, yarın mutlaka önüne çıkar, hiç şüphen olmasın!

Yaptıklarının aynısıyla, hatta daha fazlasıyla öyle bir zamanda karşılaşırsın ki, o gün tutunacak ne bir dalın, güvenecek ne bir makamın ya da varlığın veya sığınacağın ne bir efendin kalmış olur! 

Zorda kalan, yardıma ihtiyacı olan, hatırşinaslık bekleyen kimselere ne yaptıysan, aynısıyla karşılaşmaktan asla kaçamazsın!

Hem de; en zorda, en darda, en güçsüz, en kimsesiz kaldığın bir anda.. 

Makamından, zenginliğinden, geçici statülerinden aldığın bugünkü gücüne güvenerek, kapını çalanlara burun kıvırırsan, senden beklenen merhamete, vefaya, yardıma sırtını dönersen, keyfinin istediğini yapar, menfaatine uymayanı yapmazsan, yarın sen de GÖRÜRSÜN!

İşte o vakit geldiğinde, hiç bir bahanen, gerekçen kabul edilmez, hatta acındırarak yalvarmaların ve üstün meziyet sahibi olduğun yalakalığın da para etmez! ..

Ne ettiysen, onu görürsün!

Değişmeyen ilahi kuraldır:

EDEN, BULUR! 

Tavsiyem;

Artistliği bırak, işini yürüttüğünü zannetme, yalakalıkla, haksızlıklara alet olmakla, sonsuza kadar işini yürüteceğini sanıp, böylelikle makamını koruyacağını, varlığını kaybetmeyeceğini düşünerek kendini aldatma boşuna!

Derdi olanın derdiyle dertlenmez, kimsenin yarasına merhem olmaz, yalamalıktan başka hiç bir şey üretmezsen, Allah'ın rızasını önemsemez, efendilerinin hoşnutluğunu kazanmak için kırk takla atmaya devam edersen, pek yakında sonun hüsran ve zillet içinde rezil olmak olur!

Benden söylemesi;

Bugüne bakma, yarına bak!

Yarın, hızla gelmesiyle meşhurdur.. 

* * *

NOT: Şimdi bu yazıyı kime yazdı acaba diye düşünmeyin lütfen, nefsime yazdım!

Nefislerin çoğu da aynı değil mi zaten?!..