Netflix’in İstanbul’un Fethi’ni konu edinen ve ülkemizde oldukça konuşulan dizisi Rise of Empires: Ottoman’ın 4. bölümünü de izlemiş oldum. Açık söylemek gerekirse geride kalan diğer üç bölüme göre en keyif veren ve tarihsel gerçekliğe en çok uyan bölüm 4. bölüm olmuş.
4. bölüm Fatih’in çılgın planı –aslında Akşemsettin’in planı- olan gemileri karadan yürütme ile başlıyor. Binlerce Osmanlı askeri ormanı yararak gemilere yol açmaya çalışıyor. Kısa bir süre içerisinde bu yol açılıyor ve bir gece ansızın tüm donanma Bizans’ın hassas noktası olan Haliç’e indiriliyor. Bu kısımda zaman zaman geniş plan sahneler gösteriliyor. Dizinin başında da eleştirdiğimiz geniş plan sahneleri burada da vasatın altında kalmış. Ciddi bir prodüksiyon eksikliği var bu sahnelerde. Sıradan bir bilgisayar oyununun grafiklerinden bile daha kötü.
Süreç ilerledikçe Bizans kanadı dışarıdan destek beklemektedir. Ancak gelen destekler Fatih’in kıvrak zekası karşısında hüsrana uğrar. Haliç’teki Osmanlı donanması gelen yardımları püskürttükten sonra Bizans surlarını top atışlarıyla dövmeye başlar. Bu sırada, nedense toplar surlara değse de surlar yıkılmıyor. Dizide şimdiye kadar surların yıkıldığını göremedik. Ayrıca top atışları sırasında sadece kadın çığlıkları duyuyor ve yaşlıların yüzündeki üzüntüyü görebiliyoruz. Duvarlar yıkılmıyor ama kadınlar, çocuklar ve yaşlılar öldürülüyor. Hem mağlup olmuyorlar hem de mağdur oluyorlar. Bu ne yaman çelişki demek geliyor içimden.
Dizi boyunca ilk defa Sultan Fatih’in hakkının verildiğini görüyoruz. Fatih’in zekasını, dehasını ve gerçek bir lider oluşunu ancak bu bölümde görebildik. Yeterli olmasa da izleyici olarak taşların yerine oturduğunu görmek mutluluk veriyor.
Bunca çelişkiye rağmen en çok keyif veren bölümü izledik. Geniş plan savaş sahnelerinde prodüksiyon yetersiz kalsa da yakın plan savaş sahneleri gerçekten orijinal bir şekilde yapılmış. Bakalım bir sonraki bölümde neler göreceğiz? Hoşça bakın zatınıza.