Tüketim kültürü hakkında bi yazı yazacakken konu nasıl buraya geldi bilemiyorum. Kafam oldukça Almanca ile dolu olduğundan sebep budur ki yazının konusa da “Dil Öğrenmek”. Anadilimle birlikte üç dil konuşabilen ben (çok iyi sayılmasam bile) şu sıralar dördüncü dilimi emeklemekteyim. Nasıl olurda yeni bi dil karşısında bu kadar elim kolum birbirine dolanmış bi hale gelir anlayamıyorum fakat bu süreç hakkında bildiklerim var.
Dönüp daha önceki deneyimlerime bakıyorum, nasıl kelime bilgimi daha kolay geliştirmiştim? Nasıl daha kolay konuşmaya başlamıştım? Sonuçta ortaya çıkan denklem şu oluyor; dil öğrenmede zamanı ve sabrı göğüslemek önemli.
Bu iş bi sınıfta oturmaktan ibaret değil, kabul etmek gerekiyor.
Çeşitlilik, renk vazgeçmemenizi ve öğrenmeye devam etmenizi sağlayan en yararlı destekçiler oluyor. Yani diyorum ki mesela ben hali hazırda elimde “Harry Potter ve Felsefe Taşı” kitabının Almanca bi baskısını taşıyorum. Kitabı her açtığımda akabinde sözlükte yanımda açık bulunuyor. Hem bildiğim hem de sığındığım bi hikayeye geri dönerken yeni bi dili çözüyor olmak gayretimi artıyor.
Sevdiğim diziyi ise şu günlerde Almanca olarak tekrar izliyorum. Ben zaten tekrar tekrar izlemeye dünden razıyım, bi de üstüne onunla yeni kelimelerim çoğalıyor. Mesela “Umarmen” sarılmak demek... Tınısını çok sevdim. Um-armen... Bunu hafızama kazıyan nokta onu eğlenerek yaptığım bi pratikten öğrenmek.
Kelimeleri bir araya getirmek, zamanları, çekimleri öğrenmek nasıl daha sevimli hale getirilir dersek, inanın dilbilgisi ne kadar keyifli olur tartışılır fakat internette ulaşabileceğimiz uygulamalar, videolar kıymetli araçlar, hiç hafife alınacak gibi değiller.
Sanırım geriye konuşma cesareti kalıyor. Rusça ilk kurduğum cümleyi hatırlıyorum. “Ben gelecek ay için kursa ödeme yapmak istiyorum". Uzun bi cümle olmuş değil mi? Evet uzun oldu çünkü "kulak dolması" denilen durum epey bi vakittir işlevini yerine getirmiş artık taşma aşamasına gemişti.
Şimdi bu süreci Almanca için bekliyorum, ilk cümlelerimi kurdum fakat ben ilk akıcı diyaloğumu bekliyorum... Yani ilk adımlarımı...
S.C.Pan